سکوت ذهن

 

 

همهمه ی درونی تفکر معادل با سرو صدای بیرونی است.

سکون درونی معادل با سکوت بیرونی است.

هر گاه سکوتی در ﭙیرامونت وجود دارد٬ به آن گوش بسبار.

یعنی فقط آن را ببین و به آن توجه کن.

گوش دادن به سکوت٬ بعد سکوت را در درون تو بیدار می کند٬

زیرا فقط از طریق سکون است که می توانی به سکوت آگاه شوی.

ببین که در لحظه ی توجه به سکوت ﭙیرامونت٬ فکر نمیکنی.

آگاه هستی٬ اما فکر نمیکنی.

حال

تقسیم زندگی به گذشته٬ حال و آینده ساخته ی ذهن و در نهایت توهمی است.

گذشته و آینده شکل های فکری و انتزاعات ذهنی اند.

گذشته را فقط در حال میتوان به یاد آورد.

آنچه به یاد می آوری٬ رویدادی است که در حال رخ داده و حال آن را به یاد ما آوری.

آینده٬ هنگامی که برسد حال است.

تنها مورد حقیقی٬ تنها موردی که همواره وجود دارد٬ حال است

حق

 

آیا اطمینان دارید که حق با شماست؟

کاملا با شما؟

هر گاه چنین است٬ تمامی درها را بر روی دیگران ببندید٬

که می ﭙندارند شما در اشتباهید٬

و هر آینه شما نیز می ﭙندارید که آنان در اشتباهند.

هرگز تنها یک حق وجود نداشته است٬

به تعداد انسانهای روی زمین حق وجود دارد٬

و به همان تعداد باطل.

دریچه های ذهن خود را باز کنید٬

چنان که حق و باطل و چیزهای حد وسط آنها٬

بتوانند به راحتی ازدرون شما عبور کنند.

در ورطه این همه زباله های فکری حاصل از دانش و اعتقاد است که میتوان٬

گوهری گرانبها را یافت٬

که فراسوی تمام حق و باطل است٬ که مرکز حقیقت کیهانی است.