خانواده صلح

خانواده ای برای گسترش صلح در جهان

خانواده صلح

خانواده ای برای گسترش صلح در جهان

در بند کردن رنگین کمان

 

 

دوستت میدارم  
اما خوش ندارم که مرا در بند کنی  
بدان سان که رود  
خوش ندارد  
در نقطه ای واحد ، از بسترش اسیر شود 
آبشار باش، یا دریاچه  
ابر باش یا بند آب 
تا آبهای رودخانه من  
از صخره های آبشار تو بگذرد  
و به راه خود برود 
تا آبهای رودخانه من 
در دریاچه تو گرد آید 
پس آنگاه از تو لبریزبگذرد  
و به راه خود برود 
...... 
دوستت می دارم  
اما نمیتوانی مرا در بند کنی  
همچنان که آبشار نتوانست  
همچنان که دریاچه و ابر نتوانست  
و بند آب نتوانست ... 
پس مرا دوست بدار  
آنچنان که هستم :  
«لحظه ای گریز پا » 
..... 
محبوب من  
آیا نمیبینی ، مویز  
کوششی است مایوسانه  
برای دربند کردن دانه انگوری گریزپا؟ 
پس مرا دوست بدار  
آنچنان که هستم  
و در به بند کشیدن روح و نگاه من  
مکوش 
و مرا بپذیر  
آنچنان که هستم  
مرا بپذیر  
به سان آبشارها ،بند آبها ،دریاچه ها 
و بدان که چگونه راهم را  
به سوی پذیرش بی نهایت،  
می یابم. 
 
شعر از غادة السمان شاعر زن معاصر عرب

شمس تبریزی

 

 

 گفتن
        جان کندن است و
 
 شنیدن
               جان پروردن
                            
 
                                    شمس تبریزی

تسلیم

 

حتی در به ظاهر دردناکترین و دشوارترین وضعیت ها نیز خیر عمیقی نهفته است.
هر فاجعه ای بذر لطف در بر دارد.
در طی تاریخ، زنان و مردانی بوده اند که در رویارویی با زیان های بزرگ، بیماری،
زندانی شدن، یا مرگ قریب الوقوع وضعیت به ظاهر ناپذیرفتنی را پذیرفتند و در نتیجه
به آرامشی دست یافتند که از همه درک ها بالاتر است.
پذیرفتن وضعیت های ناپذیرفتنی، بالاترین منبع خیر در این جهان است.
وضعیت هایی وجود دارند که هیچ پاسخ یا توضیحی در توجیه آنها وجود ندارد. زندگی
بی معنی می شود، یا شخص دردمندی از تو درخواست یاری می کند و تو نمی دانی چه
کنی یا چه بگویی.
هنگامی که به طور کامل بپذیری که نمی دانی، تقلا برای یافتن پاسخ از طریق ذهن متفکر
و محدود را کنار می گذاری و آنگاه شعور والاتری می تواند از طریق تو عمل کند. در این
حالت حتی فکر می تواند از آن وضعیت بهره ببرد، زیرا شعور والاتر می تواند در فکر
جاری شود و به آن الهام دهد.
برخی اوقات تسلیم به معنای کنار گذاشتن تلاش برای فهمیدن و آسوده بودن با ندانستن است.
 
آیا افرادی را می شناسی که به نظر می رسد وظیفه ی اصلی آنها در زندگی بدبخت کردن
خودشان و دیگران و انتشار ناراحتی باشد؟ آنان را بخش، زیرا این افراد نیز در بیدار کردن
بشریت سهیم هستند. نقشی که آنها بازی می کنند این است که کابوس آگاهی خود محور، یعنی حالت عدم تسلیم را به بارزترین شکل نشان می دهند. به دل نگیر؛ وجود حقیقی آنها این نیست.
                                      زندگی را رها کن؛ بگذار باشد.   
 
فرستنده لیلا