تسلیم

حتی در به ظاهر دردناکترین و دشوارترین وضعیت ها نیز خیر عمیقی نهفته است.

هر فاجعه ای بذر لطف در بر دارد.

در طی تاریخ، زنان و مردانی بوده اند که در رویارویی با زیان های بزرگ، بیماری،

زندانی شدن، یا مرگ قریب الوقوع وضعیت به ظاهر ناپذیرفتنی را پذیرفتند و در نتیجه

به آرامشی دست یافتند که از همه درک ها بالاتر است.

پذیرفتن وضعیت های ناپذیرفتنی، بالاترین منبع خیر در این جهان است.

وضعیت هایی وجود دارند که هیچ پاسخ یا توضیحی در توجیه آنها وجود ندارد. زندگی

بی معنی می شود، یا شخص دردمندی از تو درخواست یاری می کند و تو نمی دانی چه

کنی یا چه بگویی.

هنگامی که به طور کامل بپذیری که نمی دانی، تقلا برای یافتن پاسخ از طریق ذهن متفکر

و محدود را کنار می گذاری و آنگاه شعور والاتری می تواند از طریق تو عمل کند. در این

حالت حتی فکر می تواند از آن وضعیت بهره ببرد، زیرا شعور والاتر می تواند در فکر

جاری شود و به آن الهام دهد.

برخی اوقات تسلیم به معنای کنار گذاشتن تلاش برای فهمیدن و آسوده بودن با ندانستن است.

 

آیا افرادی را می شناسی که به نظر می رسد وظیفه ی اصلی آنها در زندگی بدبخت کردن

خودشان و دیگران و انتشار ناراحتی باشد؟ آنان را بخش، زیرا این افراد نیز در بیدار کردن

بشریت سهیم هستند. نقشی که آنها بازی می کنند این است که کابوس آگاهی خود محور، یعنی حالت عدم تسلیم را به بارزترین شکل نشان می دهند. به دل نگیر؛ وجود حقیقی آنها این نیست.

                                      زندگی را رها کن؛ بگذار باشد.   

 

فرستنده لیلا